ပြုံးပြနိုင်ဖို့ အတွက်
ဝမ်းနည်းခြင်းတွေ ဟန်ဆောင်ခဲ့ရတာလည်း ရှိမယ်။
ခွင့်လွှတ်တတ်ဖို့ အတွက်
သည်းခံစိတ်တွေ မွေးမြူးခဲ့ရတာလည်း ရှိမယ်။
နားလည်းပေးနိုင်ဖို့ အတွက်
ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့ အတွက်
ထိုးနှက်ခဲ့တဲ့ လောကဓံဆိုးတွေကြောင့်
နာကျင်ခဲ့ရတာလည်း ရှိမယ်။
အဆင်ပြေဖို့ အတွက်
ဖြစ်ချင်တာတွေ လက်လျော့ခဲ့ရတာလည်း ရှိမယ်။
ရင်ဆိုင်ရဲဖို့ အတွက်
စိန်ခေါ်နေတဲ့ ပြဿနာတွေရဲ့
လှောင်ပြောင်ခံခဲ့ရတာလည်း ရှိမယ်။
သတိရွိဖို့ အတွက်
ဆုံးရှုံးကြတဲ့ အခွင့်အရေးတွေ
နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်မရတော့တာလည်း ရှိမယ်။
အောင်မြင်မှုရဖို့ အတွက်
ကြိုးစားမှုနဲ့အတူ အချိန်တွေ ရင်းနှီးခဲ့ရတာလည်း ရှိမယ်။
နေတတ်ဖို့ အတွက်
ဆန္ဒတွေကို လူသိမခံ မျိုသိပ်ခဲ့ရတာလည်း ရှိမယ်။
စိတ်တည်ငြိမ်ဖို့ အတွက်
ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို
အသိဉာဏ်နဲ့ ချိန်ဆခဲ့ရတာလည်း ရှိမယ်။
ကိုယ် ဒုက္ခရောက်နေတဲ့အချိန်၊ ဝမ်းနည်းနေတဲ့အချိန်
အကူအညီမဲ့နေတဲ့ အခါ၊ အားပေးမယ့်သူ မရွိတဲ့အခါ
ငိုချင်ရင် ငိုချလိုက်ပါ။
ဒါပေမယ့် ငိုပြီးရင်တော့
ပြန်ပြီး နိုးကြားတက်ကြွရမယ်။
ဘာလို့လဲဆိုတော့လဲကျတိုင်းသာ ပြန်မထကြရင်
လူဆိုတာ တွားသွားသတ္တဝါတွေ ဖြစ်သွားမှာမို့လို့ပါ။
Credit Post Original Writer
#နောင်လွိုင်းလူ (ကလေး)
